HÂKİR BAKMA

Hiçbir kulun âhın alma
Küçük görüp alay etme
Kul dediğin bir beşerdir
Şaşar gider şaşmam sanma

Tut dilini gönül kırma
Kem söz edip zâlim olma
İnsan gönlü bir kâbedir
Arş sarsılır kâbe yıkma

Güzel çirkin diye bakma
Hiçbir şeyi kerih görme
Her gördüğün bir sûrettir
Özüne bak dışta kalma

Sen kendini bilmiş görme
Başkasına cahil deme
Âlim olan ancak Hakk’tır
Kibre düşüp haddi aşma

Erdim bittim oldum sanma
Bildim deyip büyüklenme
Hakk’ın ilmi sonsuz derya
Tenezzül et bildim sanma

Hiç kimseye hâkir bakma
Benlik edip kibre düşme
Her gördüğün Hakk’ın kendi
Kulu Hakk’tan ayrı sanma