ZİLZÂL

Altı şubat sabahı, feryatlar uyandırdı
İzâ zilzâle el ard, toprak sallandı durdu

Beşik gibi salladı, şiddeti yeri yardı
Deprem denen tecelli, nice illeri vurdu

İnsan korku hissetti, olanlar nedir dedi
İnsan dünyadan koptu, âdeta zaman durdu

Nice ocaklar söndü, gözyaşları sel oldu
Binalar bir bir çöktü, nice canları vurdu

Canlar enkazda kaldı, nice hayat son buldu
Acı hüzün tarifsiz, feryat gökleri sardı

Kimi anasız kaldı, kimi babasız kaldı
Nice aile yok oldu, evlatlar yetim kaldı

İnsan gönlü dayanmaz, böyle büyük acıya
Benim canım vatanım, oldu acılar yurdu