MEFTÛN OLURLAR

Aşkın dermanı yoktur, aşkın çilesi çoktur
Aşk yükünü çekenler, aşkla yanıp giderler

Mecnun olup yananlar, aşkta sema ederler
Bir Leyla’nın uğruna, aşkla esip giderler

Aşk yolunda akarlar, Leyla diye inlerler
Gönül Leyla’ya dönük, yalnız O’nu dinlerler

Başka bir şey bilmezler, başka bir şey görmezler
Gönül onların yeri, onu mekân bilirler

Aşka düşenler bilir, Mecnun’un o gönlünü
Aşka secde ederler, aşk yolunda koşarlar

Aşkın ulvî duygusu, tüm bedeni sarmalar
Bu duyguya erenler, aşkta sarhoş olurlar

Mecnun Leyla’ya yandı, cemâline kapıldı
Mecnun gibi yananlar, aşka meftûn olurlar